Onze kat (en die van jullie waarschijnlijk ook)
Daar ligt ie, voor pampus…..languit…… Hij vindt het wel best……… Maar als hij mij naar de keuken ziet lopen, weet hij dat er kans is op melk, dus hupsakee…..floep……….ineens vanuit het niks zo soepel als wat, springt hij op en is eerder bij de koelkast dan ik.
De kat blijft soepel door aan te sluiten bij wat zijn dierlijke lijf hem verteld.
pitten, luiwammesen, gapen, jagen, soms rent hij met me mee en springt als een gek de boom in (spelen dus).
De kat kent in principe geen vastzittende stress patronen. Hij ‘gedraagt’ zich ook niet en dat hoeven wij mensen toch ook niet te doen? Dat geeft direct veel minder interne spanning en geeft veel meer duidelijkheid.
Die kat volgt zijn eigen impulsen wel. Hij doet niet aan trainen (Waar komt dat eigenlijk vandaan? Waarom moeten we zo nodig trainen?). En wist je dat professionele sporters ook veel rust houden?
De kat blijft zo soepel als wat.
Toen ik ooit wel eens wat hardloopwedstrijden meedeed kwam ik erachter dat mijn tijden sneller waren als ik stopte met trainen om beter te moeten worden. Ik had besloten gewoon lekker zo nu en dan een stukje of een heel eind te rennen en ja, de tijd verbeterde. Het had niks met overtraining te maken. Mijn lichaam kreeg gewoon de kans en de ruimte om van zijn natuurlijke power en souplesse gebruik te maken (net als onze en jullie kat). Ik liet mijn lichaam op deze manier ‘wennen’ aan de inspanning. Dat lukt vaak beter vanuit ‘luiheid’ en ‘speelsheid’.
Ik vind het super interessant waarom een kat dus geen ruk doet en toch soepel en krachtig en energiek blijft. Dat kan dus ook bij een mens (ook al zijn we gelukkig geen kat). De mens is zo gebouwd (lichamelijk en ook mentaal/emotioneel.
Zo ook mijn hardloopscholing en zelfs de Personal Trainingen. Je leert echt om je lijf zo soepel als dat van een kat te gebruiken, want……dat wil het lichaam. Het kan moeiteloos bewegen. Kijk ook maar naar het filmpje van Maradonna uit mijn vorige stukje.
Oké, dan nu de vraag:
- Durf jij dit aan?
- Durf jij te minderen? Of ben je bang dat je dan achteruitgaat?
- Durf je te vertrouwen op je lichaam en hoe meer je dat doet hoe beter het natuurlijker herstel en ook opbouw verloopt?
- Durf te aan te nemen dat je van binnenuit jezelf zo nu en dan mag (of moet) toestaan te minderen (of zelfs de mindere te zijn)?
- Kan je het je voorstellen?
- Kan je als je klachten hebt je voorstellen dat therapie beter werkt door juist minder te doen?
- Kan je je als therapeut voorstellen dat je veel en veel minder kan doen om meer te bereiken?
- Kan je je als werknemer voorstellen dat je meer gedaan krijgt door minder te moeten doen van jezelf?
- Kan je als werkgever vertrouwen op je werknemers?
- Kan je als je hardloopt meer en meer loslaten en aanvoelen dat je dan een stuk makkelijker loopt en minder inspanning hoeft te leveren?
Bewegen gaat beter als we het niet te veel ‘willen’, en dat geld volgens mij voor meer dingen ‘des levens’ 😊.
Midas Dekkers heeft er ook een leuk boek over geschreven genaamd Lichamelijke opvoeding.
Het tegenovergestelde van wilskracht in mijn bewoording is enthousiasme. In enthousiasme zit veel energie en dus ook kracht en beweeglijkheid.
Waarom beul ik mijzelf soms nog af? Omdat dat gewoon lekker voelt, niet meer vanuit prestatiedruk, want ja, het is natuurlijk ook heerlijk om zo nu en dan je hele lichaam te gebruiken en moe te worden.
Oké wat dan als je al overbelast bent? Je lichaam moe, pijn die telkens terugkomt en maar niet over wil gaan? Burn-out, chronische vermoeid. Is dan alleen maar luiwammesen de bedoeling? Nee, zeer zeker niet. Maar het verschilt per persoon.
Hierin geef ik veel cursussen, individuele coaching en therapie zowel particulier als bij bedrijven. Ook als je merkt dat je hardlopen stagneert kan je bij mij terecht. Samen zoeken we uit wat jij nodig hebt om weer de energie, de souplesse, de speelsheid en de beweeglijkheid van een luie kat terug te vinden in je dagelijks leven, sporten en werken.
Kijk, daar ligt ie…..
